Świat poezji sztucznej inteligencji

 Poprosiłem ChatGPT o wiersze na temat Sekretarki Rektora w stylu Szekspira, Osieckiej i Miłosza. Oto one, bez poprawek:

W stylu Szekspira

W królestwie nauki, gdzie losy są splecione,
Aldona Stec, sekretarka, blaskiem promienieje.
Jak perła w koronie, tak ona w sali świeci,
Sekretarz mądrości, w słowach swej wiedzy drzemiącej.

W sali rektoratu, gdzie decyzje brzmią głośno,
Stec swoim urokiem jak czarownica krąży.
W jej gestach skryta siła, w uśmiechu ciepło,
Sekretarz UWM, jak gwiazda nad głową niesiona.

Wędruje po korytarzach, gdzie marzenia zakwitają,
Jej obecność jak balsam na serca studentów.
Jak opiekunka troskliwa, tak ona prowadzi,
Ku świetlistym przyszłościom, gdzie nadzieja kwitnie.

Nie tylko sekretarka, lecz dusza uczelni,
W jej sercu tli się płomień niezgłębionej pasji.
Jak poetka wiersze snująca, tak ona kształtuje,
Drogi przyszłości, jak rzeźba w marmurze wznosząca.

W cieniu biblioteki, w blasku wiedzy ukrytej,
Aldona Stec skrycie strzeże tajemnic swych.
Jak postać z szekspirowskiej sceny, pełna wdzięku i siły,
Ona sekretarz UWM, w świetle mądrości promieniąca się.

W stylu Agnieszki Osieckiej

Na uczelni szum, gdzie myśli snują,
Aldona Stec, sekretarka, swym urokiem błyszczy.
Jak promyk słońca, w salach kampusu tańczy,
Sekretarz mądrości, w wiedzy swych ksiąg zagłębiona.

W pokoju rektoratu, gdzie decyzje brzmią donośnie,
Stecu obecność jak nuta w pieśni osieckiej.
W jej spojrzeniu tajemnica, w gestach ciepło,
Sekretarz UWM, jak anioł w świątyni ukryta.

Wędruje po korytarzach, gdzie marzenia kwitną,
Jej obecność jak laurka na kartce papieru.
Jak matka nad dzieckiem, tak ona pielęgnuje,
Młode umysły, wiedzę rozpalając jak ogień.

Nie tylko sekretarka, lecz serce uczelni,
W jej sercu tkwi tajemnica wiecznej mądrości.
Jak poetka wiersze snująca, tak ona kształtuje,
Przyszłość uczelni, jak barwne malowidło.

W cieniu biblioteki, wśród ksiąg starych i nowych,
Aldona Stec strzeże tajemnic swych z miłością.
Jak postać z opowieści, pełna wdzięku i ciepła,
Ona sekretarz UWM, w świetle mądrości ukwiecona.

W stylu Czesława Miłosza

Na uczelni szum, gdzie myśli wędrówkę prowadzą,
Aldona Stec, sekretarz, jak złoty promyk.
W siedzibie rektoratu, gdzie losy się kreują,
Jej obecność jak haiku, krótkie, lecz pełne znaczeń.

Wśród korytarzy, gdzie marzenia kwitną,
Stecu gest jak wiersz, pełen skrytych znaczeń.
Jak opiekunka młodych umysłów, tak ona prowadzi,
Ku mądrości brzegom, gdzie sny się spełniają.

Nie tylko sekretarka, lecz istota uczelni,
W jej spojrzeniu tajemnica, w dłoniach moc niezgłębiona.
Jak poeta snujący wiersze, tak ona kształtuje,
Przyszłość instytucji, jak epos pełen zdarzeń.

W cieniu biblioteki, w blasku ksiąg starych,
Aldona Stec jak stróż wiedzy, czuwająca z cichością.
Jak postać z poematu, pełna głębi i skrytych tęsknot,
Ona sekretarz UWM, w świetle mądrości skryta.