"Gorące pozdrowienia z Magadanu". Jak ironicznie to brzmi. Musiał poczekać do lata, aby roztajał atrament w długopisie. Uruchomimy dział interwencji, aby wydostać katorżnika z zesłania. Tylko najwięksi zamordyści karzą czytelników. Nie robiło tego nawet carskie samodzierżawie.
Niech wiersz Puszkina, kierowany do dekabrystów wleje nadzieję w serce zesłanego.
Александр Пушкин, 1827
Во глубине сибирских руд
Храните гордое терпенье,
Не пропадет ваш скорбный труд
И дум высокое стремленье.
Несчастью верная сестра,
Надежда в мрачном подземелье
Разбудит бодрость и веселье,
Придет желанная пора:
Любовь и дружество до вас
Дойдут сквозь мрачные затворы,
Как в ваши каторжные норы
Доходит мой свободный глас.
Оковы тяжкие падут,
Темницы рухнут — и свобода
Вас примет радостно у входа,
И братья меч вам отдадут.
Magadan - tam bije serce naszego czytelnika |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.