Moc bierna układu

Jak Państwo zauważyli, treści doktoratu i habilitacji Jarosława Adama Szczechowicza w przeważającej większości się pokrywają. Oba dzieła można porównać do przebiegu natężenia i napięcia w obwodach prądu zmiennego. Elektrotechnicy dbają, aby pomiędzy tymi wielkościami było minimalne (jeśli nawet nie zerowe) przesunięcie fazowe. Robią to w celu minimalizacji strat podczas przesyłu energii.

Jak powszechnie wiadomo (za Wikipedią)

Dla przebiegów sinusoidalnie zmiennych moc bierna jest definiowana jako iloczyn wartości skutecznych napięcia i prądu, oraz sinusa kąta przesunięcia fazowego między napięciem a prądem:

$${\displaystyle Q={UI}\sin \varphi =XI^{2}}$$

 gdzie:

• ${\displaystyle U\,$, ${\displaystyle I\,}$ – wartości skuteczne napięcia i prądu
• ${\displaystyle \ \varphi }$ - przesunięcie fazowe pomiędzy napięciem i prądem
• ${\displaystyle X\,}$ - reaktancja

Przesunięcie fazowe pomiędzy przyłożonym
napięciem a pobieranym prądem
By Peppergrower - Praca własna, CC BY-SA 3.0,
https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=6007495

Dzieła Szczechowicza dążą do stanu idealnego - uzyskania zerowej mocy biernej dzięki pełnej synchronizacji. Wtedy sinus przesunięcia fazowego jest równy zero. To jest zgodne z koncepcją green university. Rozwój naukowy mecenasa Szczechowicza osiągnął niemal idealną dynamikę. To właśnie zauważył rektor Górecki i dlatego go tak wywyższa. Tradycyjna nauka nie jest w stanie dogonić tej uprawianej "na Szczechowicza".

Górecki i Szczechowicz zupełnie jak duet  t.A.T.u. Ich nie dogonią. Вас не догонят, ребята!