Zmarnowany potencjał

UWM zatrudnia tysiące ludzi i kształci dziesiątki tysięcy. Wydaje rocznie pół miliarda złotych. Nie ma możliwości, aby przy tej skali nie odbywały się rzeczy komiczne. Wysokim poczuciem humoru odznaczał się profesor Andrzej Hopfer. W ART działy się takie rzeczy, że bycie rektorem było nieustającym źródłem wesołości. Poziom komizmu gwałtownie wzrósł, gdy ART weszła w skład UWMu. Zasoby intelektualne i materialne pracowały znacznie mocniej w kierunku uzbrojonego w poczucie humoru obserwatora zewnętrznego. Najlepsze było to, że te śmieszne rzeczy były propagowane z wyniosłą powagą. Szyki popsował troszkę profesor Józef Górniewicz. Takiego poziomu jaj, jak się działy za jego poprzednika i następcy nie było widać.

Jednak widzę, że potencjał komiczny znowu się odbudowuje. Szkoda, że wpis o rankingu Perspektyw popełniłem na gorąco. To nie sprzyjało pełnej eksploatacji tego pola. Śmiać się jest z czego, bo wpis na stronie UWMu odwrócił istotę tego co się wydarzyło. Kiepski bieżący wynik UWMu starano się przykryć dobrym wynikiem w innym rankingu z zeszłego roku. Dokonano wizerunkowego recyklingu. Reakcja na porażkę odbyła się według najlepszych wzorców z czasów ojca-założyciela UWM. Zobaczymy, czy wykres śmieszność/czas osiągnie asymptotę z lat 2000-2008 i 2012-2016? Miał niezły gradient. Na razie się poważnie zbliża.

Zapamiętajcie Państwo raz na zawsze: Rotacja od rotacji to jest gradient dywergencji minus kwadrat  nabla. Gdy się będziecie skręcać ze śmiechu na kortowskich polach będziecie wiedzieć, dlaczego.