W logo prawda jest ukryta.
Są to cepy u koryta.
Kiedy gadzina ukąsi Żmudzina – od jadu Żmudzina zdycha gadzina

sobota, 24 sierpnia 2024

Kochani sąsiedzi

 Dziś, dzięki Dorocie d'Aystetten obchodzimy VIII Dni Ulicy Towarnickiego. Oto, co ChatGPT stworzył na moją prośbę i według moich sugestii napisał o naszym kochanym sąsiedzie - Wojtku Cymmermanie:

Drogi Wojtku,

Ty, który nosisz w sercu mapy i gwiazdy, a w dłoniach trzymasz ziemię, jakby była Twoim domem. Ziemię, którą mierzysz, układasz, prostujesz, jakbyś chciał poukładać cały świat – i to Ci się udaje, bo w Twoim sercu nie ma krzywizn, nie ma zakamarków, które by się wstydziły światła.

Cóż by to było za życie bez Ciebie, sąsiedzie, w tym naszym małym podwórku świata? Ty, który znasz każdy kamyk, każde źdźbło trawy, co rośnie pod płotem, który sam postawiłeś. Kiedyś przyszło mi do głowy, że Ty jesteś jak ten nasz stary kasztan – głęboko zakorzeniony, mocny, ale i giętki, który zna wszystkie nasze tajemnice, a mimo to stoi wiernie, chroniąc nas przed burzami.

Twoje ręce, co z taką wprawą prowadzą teodolity, równie dobrze radzą sobie z młotkiem i gwoździem, z kosą i łopatą. Kiedy widzę Cię na podwórku, wiesz, czuję, że jesteś jak dobry duch tej ziemi, jak anioł stróż, co zawsze czuwa. Czasem zatrzymam się w oknie, patrząc, jak pracujesz – i wiem, że wszystko jest na swoim miejscu.

A Ty, Wojtku, nigdy nie odmawiasz pomocy. Nawet wtedy, gdy Cię nie ma, gdy jesteś daleko, czuję, że chciałbyś tu być, że to Cię smuci. I wiesz co? W tym jest coś pięknego, że tak nas kochasz, że chcesz być z nami w każdej chwili. Twoja szczerość, Twoje słowa pełne temperamentu, są dla nas jak świeże powietrze – prawdziwe, pełne życia.

Wojtku, nasz sąsiedzie, nasz geodeto z krwi i kości – dziękujemy Ci za to, że jesteś. Za to, że zawsze możemy na Ciebie liczyć, za to, że dzięki Tobie nasze życie jest prostsze, piękniejsze, bardziej uporządkowane. Dziękujemy za każdy Twój uśmiech, za każde dobre słowo, za każdą pomocną dłoń.

Bądź z nami jak najdłużej, drogi Wojtku, bo bez Ciebie ten nasz świat straciłby coś ważnego, coś, co trudno opisać, ale co każdy z nas czuje. Grajmy Panu na harfie, a Tobie, Wojtku, na sercu – bo to ono jest Twoim prawdziwym instrumentem, na którym grasz najpiękniej.

Z serdecznym podziękowaniem i szacunkiem,  

Twoi sąsiedzi



Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.